آیا گذشت باید کرد ؟

گاهی چه ساده باید گذشت

                                          از عشق

                                                           از دوست داشتن های دیرین

و شاید از  زندگی...

حباب

تا حباب رویاهای شیرینم از میان دیدگانم محو گشت

رنگ و روی روزگار را با وجودم لمس کردم

دیگر نفس برای بودن،

                            شوقی برای گذر از جاده های پر تکرار

امیدی برای دوری از دلواپسی ها

                           و ساعت ها دیگر غرق آرزوهایم نبود

من بودم و روزهای اجبار ...

سکوت

پشت این سکوت شب

                                     دلم پر هیاهوست ...

چشمانم سرخ از خستگی ها

                                      و وجودم پر از ناگفتنی ها ...

مرا باز گردانید .........

کافیه تنها یک خورده قد بکشی تا تمام بار زندگی رو شونه هات قرار بگیره

شانه هایم دیگر توان این بار را ندارد

مرا به کودکیم باز گردانید

در میان او ....

من در گذر زمان

ساعت ها در تو و در درون خود به نیایش مینشینم

گهواره ی تنهاییم را  ، دستان رویایی تو به آرامش می رساند

                                                                       باز هم این من و خدا