دفتر سپید من

وقتی پر از غصه می شم، سنگ صبورم میشی و قلب سفیدتو به من هدیه می کنی، منم تموم دلتنگیامو روش خط خطی می کنم و آروم میشم، تو به من لبخند میزنی مثل همیشه.

سرآغاز

خواستم که نامت را بر صفحه کاغذ آذین بندم ، امّا قلم شرم کرد؛ از حیای کاغذ سپید به خود آمدم.

پس تنها به یاد تو و به مهر تو می نویسم ای بی نظیر بی همتا ، که تو شادی آفرین و جان بخش عالمیانی و دوستدار زیبایی و آفریننده ی آنی.