مهربانانه با من باش ...

تو آنقدر نزدیکی به من که در نفس هایم زمزمه ات می کنم.

صدای اذان که میاد ....

صدای اذون که بلند میشه،

 تموم تنمو به گوش میشه،

انگار که دارن صدام میزنن ،

منادی میگه ((حی الصلاه ....))

دارم دعوت میشم بازم به یه گفتگوی دیگه، 

بیقرار و بیتابم، 

باید برم، 

بدرود

مهربان ...

دستان ابرشمیت را به دستانم بسپار،

                                          نوازشم کن و دامن از من مگیر،

                                                                         مانند همیشه نیازم را با بی نیازیت بپوشان 

                                                                                                                     و بر من سخت مگیر مهربان من

پروردگار مهربون من ...

به دنبال یافتن واژه ای بودم تا تصویر کشم حس در تو غرق شدن و با تو بودن را،اما واژه ای ناب تر جز نام تو نیافتم.

خدای مهربون من

دلواپسی ، 

نگرانی،

 لحظه های پر استرس ،

 مغزی آشفته دارم از هیاهوی بیرون....

و اما در درون ، 

تو را دارم با تمامی آرامش ها ، 

امنیت ها

 و قلبی مالامال از عشق .....