کاغذ خط خطی

خط خطی های دلم

کاغذ خط خطی

خط خطی های دلم

شاید من هم ...

اکنون باید گذشت

            

                                    شاید در پس آن کوچه که رازقی دست بر زلف بنفشه می نشاند

              

                                                                                    و ابر به لطافت بر گلبرگ های نسترن ،عشق را هدیه میکند

و شاید آنجا که بلبل ، سبکبال بر لبان گل بوسه می نشاند

                                

                                                        و  آنهنگام  که در سایه سار دشت در جشن رنگ ها ، پروانه ای عاشق می گردد


من نیز هوای بودن را با دوست داشتن تجربه کنم

آیا گذشت باید کرد ؟

گاهی چه ساده باید گذشت

                                          از عشق

                                                           از دوست داشتن های دیرین


و شاید از  زندگی...

حباب

تا حباب رویاهای شیرینم از میان دیدگانم محو گشت


رنگ و روی روزگار را با وجودم لمس کردم


دیگر نفس برای بودن،


                            شوقی برای گذر از جاده های پر تکرار


امیدی برای دوری از دلواپسی ها


                           و ساعت ها دیگر غرق آرزوهایم نبود


من بودم و روزهای اجبار ...

سکوت

پشت این سکوت شب


                                     دلم پر هیاهوست ...


چشمانم سرخ از خستگی ها


                                      و وجودم پر از ناگفتنی ها ...

مرا باز گردانید .........

کافیه تنها یک خورده قد بکشی تا تمام بار زندگی رو شونه هات قرار بگیره


شانه هایم دیگر توان این بار را ندارد


مرا به کودکیم باز گردانید