من در گذر زمان
ساعت ها در تو و در درون خود به نیایش مینشینم
گهواره ی تنهاییم را ، دستان رویایی تو به آرامش می رساند
باز هم این من و خدا
تا حالا بین
عقل
احساس
و اعتقادتون
گیر افتادین؟