کجا رفت آن بزرگ مرد و عاشق ...

شب قدر است و خون ها در دل ماست 

خدایا ، رب من اینجا چه غوغاست

فقیر و بیکسی ، آن مرد غمگین

در این کوچه چرا هم صحبتی نیست؟

همه نالان و زار در کوچه بیدار

حریمی مأمنی خلوتگهی نیست

+ دلم که میگیره یه چیزهایی مثل شعر مینویسم ، ناگزیر از همه نویسندگان محترم که رعایت نکات دستوری رو نکرده ام پوزش میطلبم

سنگ صبور باش ...

خیلی سخته وقتی شونه هات داره میشکنه ،

سنگ صبور باشی ،

واسه عزیزی که بی نهایت دوستش داری.........

دلگیر

                         از آدم هایی دلگیرم که روزگاری معنای زندگانیم بودند.

ستاره باران من

گونه هایم ز ستاره پر است انگار که صورتم کهکشان آتش است،

خون درون صورتم به موج و حرارت افتاده و تنم به تب و گرمای فراق از تو افتاده ،

دیگر گریزی نیست ازاین درد که از سینه بر میخیزدو بر قلب خنجر می کشد .

سکون

تنم به چنگال درد اسیر گشته، 

                           ذهنم از حرکت ایستاده است، 

                                                          در اطرافم چه می گذرد؟

من نمی دانم.

خستگی را با خود به این سو و آن سو می کشانم، 

                                                         مرا فریادرسی از این جسم تب آلوده نیست.

کسی ندای کمک خواستن مرا نمی شنود، 

                                                        من شکسته در خویشم و به کام بلا افتاده ام،

 بیهوده در این مرداب تکاپو می کنم و خود را بیشتر اسیر می سازم.