سودای او ...

می پوشانم رویم را از کسی که هزاران بار در چشمانش مهربانی را جسته ام ، 

پنهان می کنم دیده را با مژگانم از نگاه زیبا و بی مانند او 

که من تشنه لب را سیراب می سازد از دریای عشق و غرورش ، 

پای از راه او فرو می بندم که پاره ای بر خود بیندیشم و بر آنچه که بر من گذر کرده است در این راه، 

گشایش لبهایم را  که تنها به شراب عشق و معرفتش امکانپذیر است مهرسکوت خواهم زد تا که از

 سر بیرون کنم سودای او و به او رسیدن را .