سرآغازی دوباره (به مناسبت یک سالگی وبلاگم)

 سرآغاز

خواستم که نامت را بر صفحه کاغذ آذین بندم ، امّا قلم شرم کرد؛ از حیای کاغذ سپید به خود آمدم.

پس تنها به یاد تو و به مهر تو می نویسم ای بی نظیر بی همتا ، که تو شادی آفرین و جان بخش عالمیانی و دوستدار زیبایی و آفریننده ی آنی.

نوشته بالا اولین پستی بود که توی وبلاگم گذاشتم خیلی دوستش دارم، امروز هم به مناسبت یک سالگیش دوباره به عنوان پست تقدیمتون می کنم دوستان و همراهان خوبم

برای دیگران مفید باش. 

اگر نمی توانی، حداقل به آنها لطمه نزن.

"دالایی لاما"

الهی !

       گرفتار آن دردم که تو درمان آنی،

       بنده ی آن ثنایم ،که تو سزای آنی، من در تو چه دانم؟ تو دانی!

       تو آنی که گفتی که من آنم! آنی.

قول دادم که ...

گاهی عمل کردن به قول ها خیلی سخته

از دست این خواهر جون مهربون

خدایا کمک کن

این روزها دلگیرم ...

باز هم سلامی دوباره

مدتیه حس نوشتن رو ندارم، یه جورایی سخت میگذره، فقط میام سر میزنم تا یادم نره که امیدی برای رها شدن از نا امیدی ها هست.