روزگاری با غم

یه جورایی دلتنگی سراغم اومده که خیلی عجیبه، نه بغض کردم و نه اشکم سرازیره،این روزها

 همش یه حسی تو وجودمه که چنگ انداخته دور قلبم و هی فشارش میده، انگار میخواد که نفس هامو به شماره بندازه،حتی حس باریدن هم اگه میخواد متولد بشه با آهی گرماشو از دست میده و منجمد میشه ، خلاصه دنیام دنیای عجیبی شده.

فقط دنبال راهی می گردم که دقیقه هام پر بشه،این سکوت و سکون رو دوست ندارم، منو به مرز بیهودگی میبره ، حس و حالم هوای غمه، این روزهای گرم هم سردی لحظه هامو گرما نمی بخشه، دنبال راهی میگردم که از این حال و هوا بیرون بیام.

نمی دونم چه کاری بهتره ، دوست دارم یکی بیاد و راه جدا شدن از این حس بدو بهم نشون بده